Bazen İnsanlar Kelimelerden Daha Vefasızdır

Amacını kaybettiğin zamanlar olur, boşluğa düştüğün…

Olmasa da olurmuş dediğin.

Bunun için mi mücadele etmişim dediğin.,değmezmiş diye düşündüğün.

Sen elinden gelenin fazlası için çabalarken, başkaları elindekini de almaya çalıştığı zamanlar.

Sen onları yükseltmeye çalışırken onların seni nasıl aşağıya çektiğine şahit olursun.

Sen sevgiyi aşılamaya çalışırken onların nasıl sendeki sevgiye ipotek koyma yarışına girdiğini görürsün.

Yorulursun…

Üzülürsün…

Yıpranırsın…

Nedenini anlayamaz, kusuru kendinde ararsın ama cevaplar vefasızlığın zindanından çıkmış bir çığlık gibi yüreğini acıtır.

Artık bitti dersin…

Gerek yok dersin…

Herkes gibi olmak istersin ama sen herkes değilsindir.

Hiç olmamışındır.

Sıradanlığın tarifinin, senin mayana uygun olmadığını görürsün.

Ne ‘’sen’’ olmana izin verirler ne de ‘’sensiz’’ kalmana müsaade ederler.

‘’ sıradan’’ olmakla ‘’sen’’  olmak arasında çırpınırsın.

İkisini de olmamış her insan gibi içindeki boşluğu beslersin.

İçindeki büyüdükçe çaresizliğin artar,çelişkilerin artar, anlamsızlığın artar.

Tek azalan bir şey vardır, oda sensin.

Kendini yok ederek başkası olabilirsin sadece. Yok oldukça sıradanlaşırsın. Sonunda herkes gibi olmayı başarırsın. Herkes gibi olduğunda artık geriye ‘’sen’’ kalmamıştır.

YAZAN: BAYRAM AKKOÇ