Kelimeler duygunun gölgesini tarif eder ne kadar gölge asıla benzese de asıl farklıdır, gölge farklıdır. Bazen gereksiz bi ağırlığın pençesinde savrulur duygularımız, bir nedeni yoktur ya da anlatılabilecek bir tarifi .
İnsanlar “bir şey mi oldu” dediğinde ya da “biraz durgunsun hayırdır” dediklerinde “bir şey yok” dersin. Aslında bir şey vardır ama “var” dediğinde o şeyi tarif edecek bir kelime yoktur. Kelimelerin ifadeden aciz kaldığı anlamlar vardır. Söylesen söylenmez, sussan önemsenmez. Varlıkla yokluk arasında gidip geldiğin. Ne inkar edebildiğin ne de kabule yanaşabildiğin bir bilinmezlik yumağı.
Hayatta böyledir, yaşarsın ama anlatma kısmına geldiğinde ne söyleyeceğini bilemezsin. Göürsün ama ne düşüneceğini bilemezsin. Kızarsın ama nedeni konusunda net bir duruşun yoktur. Mutlu olursun ama her mutluluğun kısa süreceğini bildiğin için tebessüm yüzünde asılı kalır. Ağlamak istersin sana yüklenen anlamı boşa çıkarmaktan korkup göz yaşlarına perde çekersin.
Herkes duyguların normal olduğunu bilir ama duygusunu gösterenleri acizlikle suçlar. O zaman düşünürsün bu hayat sana verilmişken neden tüm yaşamının seyri başkalarının beklentisini karşılamak üzerine kuruluyor.
Yoksa Biz Mi Yaşamayı Bilmiyoruz. Yaşmadan Yaşlanmak zorunda kalıyoruz.
Editör:Bayram Akkoç
