Hoşgörü,anlayış,empati ve vicdan.
Sözlüğün en revaçta olan dört kelimesi. Her konuşmanın içerisinde geçen, kullanım alanı genişlerken anlam teması ciddi zaafiyete uğrayan içini boşalttığımız dört kelime.
Bir kelimenin etkisi anlamının bilinmesi ile değil yaşadığımız kültürde ciddi bir anlam zenginliğine sahip olması gerekir. Kendi geçmişimizde, kültürümüzde, dinimizde yeri sorgulanmayacak kadar önemli kavramlar olmasına rağmen zaman içerisinde anlamı ve işlevi de değişmeye başladı.
Hoşgörü bir köpeğin uzuvları kesilirken onun feryadına kulak tıkayan bizler tarafından ayaklar altına alındı.
Anlayış: kendi aynamızda başkalarının eksikliğini gördüğümüzde kırıldı.
Empati: Kendini anlamayanların başkasını da dinlemeye gerek görmediğinde gönül sözlüklerinden silindi.
En son elimizde vicdan kalmıştı, ama empatinin,hoşgörünün,anlayışın olmadığı bir vicdanın hangi kelimeyle tarifini yapacağız. Hangi harfi bu yalancı cümlelerin kurbanı edeceğiz.
Başkalarını futursuzca eleştirirken aynı konularda kendi yaptıklarımızı hangi kırık terazinin kefesinde tartacağız.
Herkes çocuğuna” örnek ol” diye nasihatta bulunurken, çocuğun ahlakından çok notlarına verdiği tepkiyi hangi eğitim modeliyle açıklayacağız.
İnsanlıkta sınıfta kaldığımız doğrudur ama şu an hangi hayvanla yarışıyoruz o konu hala bilinmezliğini koruyor.
Editör:Bayram Akkoç
