Kelime Arapça’da yaralamak anlamına geliyor, sözlükte bunu açıklarken kılıç yarası iyileşir ama kelimelerle açılan yara bakidir, iyileşmez deniyor. Bir atasözümüzde de “Kelimelerin gücünü anlamadan insanların gücünü anlayamazsınız” diyor.
Kelimeler insanların ruh dünyasının iz düşümüdür. insanın içinde bulunduğu psikolojinin sembollerle dışa vurumudur. Esasında bu kadar önemli olan kelimeler hususunda malesef ülke olarak duyarsızlığımız had safhada. Her konuda kendisini gösteren özensizliğimiz, yanlış da olsa farklı olma bakış açımız bizi kendi kelimelerine yabancı, kendi kültürüne ama bireyler haline getiriyor.
Bir milleti millet yapan en önemli faktörler dili ve kültürüdür. Biz ise milli bilincin temel taşlarını kırıyoruz, kültürü bir tarafa, dili bir tarafa atıyoruz, milli bilinci ayaklar altına alıyoruz sonra da hiç bir şey olmamış gibi hamasetle milli bilinçten bahsediyoruz. Kirlettiklerimize sahip çıkmayı, sahip çıktıklarımızı kirletmeyi seviyoruz. Cemil Meriç “DİLİNİ KAYBEDEN MİLLET KİMLİĞİNİ KAYBETMİŞ SAYILIR” diyor. Kelimeler yalnızca kimliğimiz değil, her şeyimiz. İnsan kaç kelime biliyorsa o kadar geniş düşünür, araştırmalar Türklerin kelime hazinesi ve gündelik konuşma dilindeki kelimelerin dünya ortalamasının çok altında olduğunu gösteriyor. Yani az kelimeyle büyük düşünmeye çalışıyoruz. Kelimeler düşüncenin çerçevesini belirlediğine göre, az kelimeyle sınırlı düşünüldüğüne göre neden ilerleyemiyoruz felsefesini biraz da olsa aydınlatmış oluyoruz.
Kelimeleri para gibi düşünürsek ne kadar paran varsa o kadar alım gücün vardır, paraz az sa alım gücü de o kadar sınırlıdır.
Son olarak kültürel temelden(dil,kültür,anane, gelenek,görenek) bu kadar uzak durup sonra da bu kadar düşkün olduğunu iddea eden başka millet yok sanırım.
Yazar: Bayram Akkoç
