Öğretmenlerin arasında Kariyer Basamaklarıyla ilgili düşünce birliği oluşmuş durumda. Her yorum, her cümle, her sohbet bu konuyla başlıyor ve devamı bununla şekilleniyor. Ama düşünceler net olsa da, uzun zamandır ilk defa bir fikir etrafında kenetlenmiş olsalarda karşılarındaki en büyük duvar, sendikalar. Kendi haklarını aramaları için kurulan ama kurulduktan sonra üyelerin hakları yerine kendi menfaatlerini büyüten küçük sendikalar.
Şu an hepsi göstermelik adımlar atarak öğretmenlerin gazını almaya çalışıyorlar ama aslında yaptıkları bir gösteriden öteye gitmiyor. Sayıları sınırlı doktorlarımız destan yazarken, sayıları milyonları bulan öğretmenler ve onların sendikaları çaresizde kendi aralarında sitem ediyor. Sendikalar bir araya gelmekten aciz çünkü bizde sendika demek siyaset demektir ve siyasetin gölgesinde olmayan sendika malesef yok.
Her sendika kendisinin ne kadar özverili olduğunu, kimsenin kendisi kadar öğretmeni düşünmediğini anlatmak için öğretmen sayfalarını esir almış durumda. Yaptıkları yalnızca diğer sendikaların ne kadar kötü olduğu anlatmaya çalışmak.
Hala kenetlenmek yerine birbirinin kuyusunu kazmaya çalışıyorlar, birbirlerinin açıklamasını çürütüyorlar ve ilk kim tepki gösterdi meselesini kanıtlamak için uğraş veriyorlar. Öğretmenlerin merak ettiği şey süreç içerisinde sizin küçük ama karşılıksız adımlarınız değil, sonuca etki edecek sağlam adımları kimlerin attığıdır.
Şu an herhangi bir sendikaya üye olmakla olmamak arasında hiç bir fark yok çünkü sendika diye bir şey yok. Sadece siyasi görüşlerin kendi ideolojileri çerçevesinde kukla gibi oynattığı sendikacıklar var. Biri iktidarın düdüğünü çalıyor diğeri muhalefetin. Öğretmenler mi, hala iyi niyetle kendilerine kimin sahip çıkacağını izlemekle yetiniyor.
